Nationale Bevrijdingsvuurestafette

Nationale Bevrijdingsvuurestafette

6 mei 2022 Uit Door Sander Tuinhof

Een paar weken geleden werd ik gevraagd of ik mee wilde doen met een bevrijdingssloop. Ze vertelden me dat het een soort estafette was vanuit Wageningen om het bevrijdingsvuur op te halen. Wageningen naar Uithoorn is zo een 80 kilometer en iedereen zou dan 10 keer 2 kilometer lopen. Het klonk erg leuk en al snel had ik ja gezegd.

4 mei om 8 uur… was ik twee minuten stil en keek ik op de bank thuis samen met mijn vriendin naar de herdenking op de dam. Na de herdenking en de speech ging ik mijn spullen klaar maken want om 9 uur moest ik bij het gemeentehuis van Uithoorn staan. Wat neem je mee voor een nacht hardlopen? Krijgen we regen? Wordt het koud? Normaal slaap je dus eet je niet maar nu ben je aan het sporten dus zal ik wel honger krijgen toch? Blijf ik wel wakker in de bus? Allemaal vragen die door me hoofd spoken want ja dit was de eerste keer dat ik mee zou doen. Volgens het weerbericht was er kans op regen en zou het zo een drie a vier graden in de nacht worden. Dat resulteerde erin dat ik een lange tight aan deed met een korte broek, een shirt met lange mouwen en erover heen nog een shirt met korte mouwen. In me tas nam ik nog eenzelfde setje mee en een extra shirt. Verder nog handschoenen, muts en als het echt gaat regen nog een waterdichte hardloop jas. Voor het eten in de nacht hard ik wat bolletjes meegenomen, wat snoepjes en veel water. Alles was gepakt dus hup op de fiets naar het gemeentehuis.

Hier stonden al aardig wat mensen te wachten en sommige waren druk aan het zoeken. Jawel we mochten de fietsen in de fietsenstal van het gemeentehuis zetten echter wie had de sleutel? Hoe ging die deur open? Helaas kon de fiets dus niet daar naar binnen maar de deur aan de zijkant van het gemeentehuis was wel een sleutel voor dus werden de fietsen in de gang en afval ruimte gezet zodat ze toch veilig stonden. Toen iedereen er was gingen we naar de bus. Helaas kon de bus door alle wegwerkzaamheden niet bij het gemeentehuis komen dus werden we bij de laad en los plek van de Albert Heijn opgehaald. De fietsen van onze begeleiders werden onderin de bus gelegd en toen iedereen een plekje had, werd er koers gezet naar Wageningen. Een ritje van 1 uur en 15 minuten. In de bus kregen we onze T-shirts uitgereikt en kregen we een prachtige zonsondergang voorgeschoteld. In dus bus was het een gezellige sfeer een soort schoolreisje voor volwassenen en al snel gingen de spekjes door de bus.

Na een goede reis kwamen we ruim op tijd aan in Wageningen waar we ergens op een parkeerplaats met allemaal lampjes en een grote tent werden uitgeladen. In de tent werden we aangemeld kregen we ons plaatsnaam bordje en werden er natuurlijk de nodige foto’s gemaakt. Uiteindelijk mochten we naar de start. Dit was wel even een gedoe want bij de start straat was het aardig druk en liepen veel groepen bij elkaar door elkaar en was iedereen op zoek naar zijn/haar juiste startplek. Je kreeg een nummer en er werd doorgegeven dat je voor die plaats en achter de andere plaats stond. Als snel hadden we onze twee plaatsen gevonden waar we tussen moesten staan. Oost-Gelre en Tilburg. Naar mate de avond later werd kwamen er steeds meer bordjes bij elkaar en had iedereen zoiets ja ik moet hier staan. Nadat de organisatie een poging had gedaan om het in goede banen te leiden maar een aantal groepen misten hadden ze zoiets dat komt vast straks goed. Wat ik wel jammer vond is dat we helemaal niks meekregen van wat er op het plein gebeurde. Dit was wel heel jammer. Rond twaalf uur klonk er even applaus en kwam de stoet met mensen in beweging. Iets verder waren er hekken en riep de organisatie de juiste volgorde voor de groepen om en zo kwam het toch nog goed met de juiste volgorde. Toen we op het plein stonden kregen we vanuit de burgemeester van Wageningen ons bevrijdingsvuur. Hierbij vloog ons naambordje nog bijna vlam maar dit liep gelukkig allemaal goed af. Nu op naar de bus en klaar maken voor een lange nacht hardlopen!

Met de fakkels werden de stormlampjes aangestoken en maakte de eerste groep zich klaar om de eerste twee kilometer aan te vangen. De eerste 2 kilometer werden zonder moeite overwonnen en ook de volgende 2 gingen zonder problemen. Groep drie was aan de beurt mijn groepje en jawel we hadden het geluk om meteen te beginnen met de beklimming van 7% van de Grebbeberg. Hier kwamen we wel meteen in een iets mindere situatie terecht. Iets voor ons was een fietser gevallen en werd er druk gereanimeerd. Aangezien er al veel mensen omheen stonden en verschillende bussen waren gestopt besloten we om door te rennen. Vanuit de bus van Aalsmeer kwam er nog iemand aangerend met een AED. Achteraf bleek in het team van Aalsmeer een ambulance broeder te zitten en dat Aalsmeer voor het eerst een AED mee had…. Lees ook dit artikel even: Aalsmeer red leven op de Grebbeberg! Hulde voor het snelle optreden van alle mensen gelukkig gebeurde het op een plek waar nog veel mensen bij elkaar waren en dus snel hulp kon komen.

Na onze run was het even bijkomen er even over praten kijken of iedereen oké was want het is toch best een heftige situatie. We vervolgden rustig onze weg. Groep vier was inmiddels onderweg en groep 1 loste deze weer af. De eerste kilometers waren inmiddels door iedereen gelopen! Het werd genieten… In het begin liepen we nog aardig met andere groepen die dezelfde kant op moesten. Aalsmeer, Haarlemmermeer, Amstelveen en Nieuwkoop. Was dus in het donker wel even goed kijken welke groep er aan kwam voor je afgelost werd. Soms dacht je dat jouw groep er aan kwam en stond je nog een paar minuten extra in de kou te wachten. Via Rhenen, Elst, Amerongen en Leersum liepen we naar Doorn. Hoe verder we de nacht in kwamen hoe kouder het werd maar elke groep kwam iedere keer voldaan de bus weer in na hun 2 kilometer. Via Driebergen-Rijsenburg liepen we langs de A12 naar Bunnik. Bij de 5e keer lopen kwamen we aan in Utrecht en liepen we door het centrum langs Hoog Catharijne. Wat ik heel gaaf vond was vooral de stilte en de rust in de nacht. Er is echt niemand op straat en het enige wat je hoorde waren onze voetstappen en onze bus die weer voorbijging op naar de volgende stop 2 kilometer verder. Echter, kwam deze keer de bus niet voorbij we moesten een brug onderdoor waar de bus niet onderdoor paste dus moest de bus omrijden… wat resulteerde in dat we iets verder moesten lopen.

Na Utrecht werd er koers gezet richting Maarssen langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Hier begon het ook weer langzaamaan wat lichter en warmer te worden. Ook begon het langzaamaan wat drukker te worden op straat. Van Maarssen naar Breukelen ook hier moest de bus weer een stukje omrijden en konden de lopers op dat moment een stukje afsnijden. Vanaf nu was het door de polder en de kleine dorpjes lopen waarbij we dus al bijna weer in Uithoorn waren. Via Kockengen liepen we naar Wilnis, een stukje van Mijdrecht. Inmiddels liep ik alweer twee keer twee kilometer achter elkaar en kwam de laatste stop bij de Meesters in Mijdrecht eraan. Het laatste stukje hadden we net lekker gas gegeven en de bedoeling was om weer de bus in te gaan… echter gingen er veel mensen het laatste stukje mee dus ook ik besloot om toch ook het laatste stuk mee te gaan! Vanaf de Meesters liepen we langs de N201 richting Amstelhoek. Met een tempo van rond de 5 minuten per kilometer (Dat we dat nog in ons hadden na een nacht hardlopen) kwamen we aan bij het Esso tankstation waar onze bus geparkeerd stond. Vanaf hier gingen we even een kopje koffie en thee doen in het buurthuis van de Amstelhoek. Dit omdat we pas om 10 uur in Uithoorn twee kilometer verder werden verwacht. Zo konden we ons mooi even opfrissen onze juiste shirts aan doen. In het buurthuis werd het zelfs zo gezellig ja voor ons was het eigenlijk nog avond ook al waren we de hele nacht doorgelopen en was het alweer ochtend dat het voor sommige tijd was voor een biertje of een ander alcoholisch drankje!

Half 10 gingen we weer terug naar de bus. De laatste dingen klaar maken nog even een zooitje foto’s maken en natuurlijk de fakkels klaar maken. Uiteindelijk kwam een verkeersregelaar ons ophalen om ons het laatste stukje te begeleiden richting Uithoorn. Hier gingen we over de Amstel en bij het winkelcentrum Amstelplein stond een legerjeep ons op te wachten om ons het laatste stukje te begeleiden naar het gemeentehuis van Uithoorn. Hier hadden zich een aantal mensen verzameld om ons binnen te halen. Ook stond de burgemeester van Uithoorn klaar om het vuur in ontvangst te nemen en het bevrijdingsvuur op het plein voor het gemeentehuis te ontsteken. Hierna klonk het Wilhelmus en was er nog een toespraak van de burgemeester. Hij nodigde ons en alle aanwezigen uit voor een heerlijk ontbijt in het gemeentehuis. Na het nodige gegeten te hebben was het nog even tijd om de spullen uit de bus te halen zodat ook onze buschauffeur naar huis kon. Ook werden de fietsen weer uit het afval hok gevist en ging iedereen moe maar zeer voldaan huiswaarts!

Voor mij was het uiteindelijk een mooie nacht met 30 kilometer lopen omdat ik een aantal keer met de andere groepen extra had meegelopen. Het was een ervaring om niet snel te vergeten en hoop dat ik er volgend jaar weer bij mag zijn.

Bij deze wil ik alle lopers bedanken voor de gezelligheid, de fietsers voor het begeleiden tijdens de nacht en niet te vergeten onze buschauffeur die ons keurig netjes elke twee kilometer liet wisselen!! De supporters die bij het gemeentehuis ons onder applaus binnen hebben gehaald en de burgemeester en gemeente Uithoorn voor het heerlijke ontbijt!

Dank jullie wel allemaal!

Hier onder nog een aantal links naar filmpjes en verslagen van onze nacht!
Verslag van Rick.FM
Verslag van Uithoorn.info
Foto’s van de Gemeente Uithoorn

Filmpje van Carola Jansen