Spartan Race Zandvoort 2021
Mijn eerste Spartan race zou eigenlijk in 2020 zijn. Mijn vriendin en ik hadden besloten om de Trifecta te verdelen over twee weekenden. Eerst zouden we in de 5km en de 10km lopen in Zandvoort om vervolgende de week erna naar Engeland te gaan om hier de 21km te lopen! Helaas werd dit allemaal verschoven en kwamen beidde wedstrijden in 2021 in hetzelfde weekend terecht. Nu moesten we dus kiezen of naar Engeland of naar Zandvoort. Aangezien het moment van beslissen Engeland nog te veel beperkingen waren om in of uit het land te komen hadden we besloten om de race van Engeland te verplaatsen naar 2022. Dus Zandvoort werd het de 5 en 10 kilometer. Was het niet dat mijn vriendin een week voor de wedstrijd geblesseerd uitstapte in de Strong Viking race in Duitsland… zie het vorige verslag. Dus nieuwe plannen… de 5 en 10 km doorschuiven naar 2022 en zelf besloten dat ik dan de 21km zou gaan lopen.
Zo gezegd zo gedaan… dus 9 oktober op naar Zandvoort. Een plekje voor de auto en toen hup naar het evenementen terrein. Wat ik op een aparte plek vond liggen zo op de boulevard naast het Casino. Zelf had ik meer verwacht dat het dichter naar het circuit zou zijn. Aangekomen bij het terrein even mijn ticket opgehaald… ik vind het altijd leuk om te kijken wat we krijgen. In de enveloppe zat je startnummer, bij Spartan is dat je hoofdband. Een chip om je tijd te meten en een bandje om de chip om je pols te bevestigen. Er stonden ook nog wat aanwijzingen op de achterkant… vooral het stukje in het dikgedrukt rood geeft je veel moed om te starten aan je eerste Spartan race: “There is a real possibility that you may die or be catastrohically injured“. Dit komt natuurlijk omdat het uit Amerika komt en als je het er niet opzet wordt je aangeklaagd.
Het was een warme dag dus goed gedronken en klaar om te starten. De start was even zoeken maar bleek in een straatje achter het evenementen terrein te liggen. Hier waren de eerste startvakken er al vandoor en om de 10 minuten vertrok er weer een nieuw start vak. Ik was lekker op tijd dus nog even van het zonnetje kunnen genieten voor ik ook mocht plaatsnemen in het start vak. 10.20uur was mijn tijd dat ik werd los gelaten om mijn Beast (21,1km) te gaan lopen. Allereerst het centrum in, door de winkelstraat waar wat muren waren neergezet om over en onder door te gaan. De winkelstraat uit langs het station van Zandvoort om vervolgens weer bij de boulevard uit te komen. Hier de monkeybars… foutje van mijzelf en ik mocht 30 burpees gaan doen. Nu werden we tegen gehouden… de laatste twee nummers van je startnummer moest je opzoeken op een groot doek en hier stond een code bij welke je moest onthouden. Mijn startnummer eindigde op 70 dus mijn code was 919-SOOS-9195. Paar keer opnoemen, nog een paar keer opnoemen en verder. Onderweg nog een paar keer die code opnoemen zodat hij goed bleef hangen. Voor mij liep iemand die zo druk met zijn code was dat hij totaal de verkeerde kant opliep gelukkig kon ik hem uit zijn gedachten halen en hem de juiste kant op sturen. Klein stukje samen met hem gelopen. Het strand op het mulle zand in! Kleine stapjes en we komen aardig vooruit. Volgende obstakel… de kettingen. Anders dan ik gewend ben bij Strong Viking is er voor de kracht oefeningen voor mannen en vrouwen geen verschil. Hier bij Spartan hebben ze voor alle krachtoefeningen wel verschil. Zo krijgen de mannen dus een zwaardere ketting mee dan de vrouwen en ook bij latere onderdelen zit er steeds verschil tussen mannen en vrouwen. De kettingen dus… even op en neer een duin op en vervolgens weer terug naar het begin en weer verder over het mulle zand. Een zware bal aan een ketting… even optillen en naar de overkant brengen en natuurlijk ook weer terug.
Vlak voor we het strand afgaan zitten we inmiddels al op 4,5 kilometer nog even horizontaal touwklimmen waarbij je laag begint en wat hoger eindigt. We gaan de boulevard op we krijgen nog even wat eten en drinken en dan nemen we de afslag naar het het circuit van Zandvoort. Helaas kwamen we niet zelf op het circuit te lopen maar de paadjes erlangs. Leuke afleiding was dat er geracet werd en dat je dus onder het lopen en over de muren heen springen af en toe ook leuk auto’s kon kijken. Inmiddels een heel stuk langs het circuit gelopen wat muren bedwongen komen we op kilometer negen aan bij het speerwerpen. Het was wat drukker dus moest even wachten. Ik begon me ondertussen wel zorgen te maken… iedereen die ik voor me zag miste het doel volledig of bleef de speer niet zitten in de hooibaal. Was het dan echt zo moeilijk? Inmiddels was ik aan de beurt… de meeste gooiden het touw achter het hek waardoor het touw dus over het hek heen moest om naar het doel te gaan. Ik besloot het anders te doen en het touw voor het hek te laten. Een goede worp en jawel de speer bleef in het doel zitten. Een zorg minder het kon dus wel… nog even kijken hoe de persoon achter mij de speer er probeerde uit te halen… maar blijkbaar had ik zo hard gegooid dat de speer er niet zoveel zin had om weer los te komen! Ik ging verder… weer wat muren over en toen een obstakel waar ik bij voorbaat had… hoe kom ik aan de overkant? Maar het lukte… ik kwam zonder problemen aan de overkant! Weer verder langs het circuit. Even met een boomstronk een stukje lopen, een paar hoge balken over en nog even slepen met een soort van gietijzeren bak die heen en weer moest. Vervolgens dezelfde weg weer terug naar de boulevard.
Inmiddels zitten we op 16 kilometer en krijgen we nog een leuke klim obstakel te doen waarna we het strand weer opgaan. Hier lag denk ik het zwaarste obstakel na 17 kilometer mocht je een loodzware bal van de ene kant naar de andere kant brengen. Bij het optillen voelde ik de kramp in mijn kuiten schieten en besloot de 30 burpees maar te pakken. Uiteindelijk riep een van de deelnemers neem mijn bal over. De bal tot de helft weten te brengen en helaas de bal rollend terug gebracht naar zijn plek. Weer terug op de boulevard nog even een soort monkeybar gedaan waar we begonnen aan een stang overgingen naar ringen en afsloten met een stukje touw. Vanaf de boulevard naar beneden met een zandzak. Naja zandzak meer een soort van rond ding wat niet echt lekker in je nek gelegd kon worden en vast houden werkte ook niet echt lekker. Een stukje over het strand en weer terug naar boven. Boven aan nog even een mooie klim maken om over Zandvoort heen te kunnen kijken om vervolgens weer het strand op te mogen. Hier nog een keer klimmen, nog even met een emmer zand sjouwen. Een heel stuk onder prikkeldraad heen kruipen en jawel nog een keer speerwerpen! Ook deze keer bleef hij goed zitten en kon ik door de boulevard op richting de finish. Zo een 100 meter voor de finish mag je nog even naar boven klimmen. Nog even een muur over… en daar is de finish… Over het vuur heen springen en jawel je bent gefinisht!! Heerlijk wat een heerlijk gevoel was dat. Ik was wel goed naar de klote! Met een mooie medaille nog even op de foto. Wat snoepjes en drinken mee en uitrusten!
Spullen pakken omkleden en nog even van het zonnetje genieten voor we weer terug naar huis gingen. Respect voor iedereen die daarna nog de 5 km ging doen en de dag erna 10 km!! Bikkels! Met een tijd van 2 uur 48 minuten en een beetje vond ik dat ik het toch behoorlijk oké gedaan had!