Strong Viking Warstein 19km
Het was alweer twee jaar geleden dat we hier waren geweest. De bierfabriek in Warstein waar de Strong Viking run werd gehouden. Een super mooie locatie dus ook dit jaar weer geboekt om deze kant op te gaan. Een soort mini vakantie van vrijdag tot zondag… lekker een hotel en op vrijdag nog even winkelen in duitsland en natuurlijk savonds schnitzels eten om de volgende dag de 19km te kunnen lopen.
Zaterdag ochtend vroeg naar het evenement toe en kijken wat hier wel en niet mocht. Zo was het net als in Nederland dat je 1,5 meter afstand moest houden op het evenementen terrein. Oftwel starten met 16 mensen tegelijk met allemaal 1,5 meter afstand. Het mooie hieraan is dat je bij de eerste obstakels geen rijen hebt en dat je dus lekker door kan in je eigen tempo. Nadeel van de 1,5 meter afstand was dat de Fjord Drop niet aanwezig was omdat het veiligheids personeel boven bij het obstakel geen 1,5 meter afstand kon houden. Gelukkig maakt de omgeving een hoop goed.
Incheken, QR code check en omkleden en we waren klaar om te starten. Eerste obstakel zoals altijd is natuurlijk Cynthia overleven. Het was wel wat koud vandaag… vanmorgen bij het opstaan regende het behoorlijk hard maar dat had nu plaats gemaakt voor wolken en afentoe wat zon. Qua temperatuur had ik wel een extra shirt met lange mouwen aan gedaan. De start was daar voor ons… en weg op naar de touwen! Zoals altijd het tweede obstakel. Vanaf hier mochten we als derde obstakel meteen een modderbad door… heerlijk!
Door naar de eerste heuvel. Naja eigenlijk begin je vanaf de start al met klimmen. Van 360m naar 430m in de eerste kilometer. Hier en daar wat obstakels en na zes kilometer moest ik opeens iets doen wat ik nog nooit eerder had gedaan tijdens een Strong Viking run. Ik moest afscheid nemen van mijn vriendin. Bij drie kilometer kreeg ze last van haar voet en had besloten om het bij de zeven kilometer te houden vandaag zodat ze het niet nog meer kapot zou maken. Een verstandig besluit. Ik moest dus alleen door… genietend van de mooie route door de steengroeve. Dit was echt ontzettend gaaf. Hier hadden we ook een mooi obstakel. Normaal lopen we met een ketting of zandzak een parcourtje en nu mochten we zelf een steen uit de steengroeve meenemen en er een rondje mee lopen. Leuke hieraan was dat sommige bikkels een hele grote steen mee namen en na de helft van het rondje al spijt hadden. Op zes kilometer zaten we nog op 400m hoog… inmiddels in de steengroeve nog maar op 330m… wat we dus ook weer omhoog mochten de steengroeve uit. Terug naar het evenementen terrein waar we inmiddels op de twaalf kilometer zaten. De obstakels zoals Storm the Castle, Bereseker Crawl en de Atlas stones hadden we gehad en de laatste lus werd gestart. De bossen in boven langs hadden we een mooi uitzicht op de bierfabriek van Warstein. Wij gingen verder omhoog. Bij kilometer 15 zag je wat je te doen stond… klimmen… en niet een beetje klimmen echt klimmen! Zo probleem is dat op zicht niet ware het niet dat er nog wel een mooie zandzak op je lag te wachten welke mee mocht naar boven. Een rondje van ruim een kilometer met de zandzak en klimmen naar 480 meter. Eenmaal begonnen aan het rondje kwam er er ook achter dat dit nog niet eens de zwaarste en moeilijkste klim was. Je kon vanuit hier namelijk zien waar het parcours je verder heen bracht… maar dat waren zorgen voor later. Na het rondje gedaan te hebben waren we weer terug beneden en mochten we de volgende berg op… 510m het hoogste punt van dit parcours op zeventien kilometer. Vanaf hier was het alleen maar bergafwaarts terug naar het evenementen terrein waar nog een leuk obstakel was met biervaten en natuurlijk zo vlak voor de finish nog even de Ice man en toen finish!!
20 kilometer waarvan 14 alleen gelopen in een tijd van 3 uur en 18 seconden. Ik was kapot… biertje bij de finish en snel omkleden want dat ijsbad maakte je behoorlijk koud. Omgekleed en wel waren we weer terug bij het hotel waar ik erachter kwam dat mijn telefoon nog geen connectie had gemaakt met mijn horlogen. Over de finish gekomen spullen gepakt doe ik mijn horloge altijd af en gooi ik in de tas. Door de kou heb ik waarschijnlijk mijn horloge naast de tas gegooid en bij het inpakken en weggaan vanaf die plek niet goed gekeken of er nog wat was achter gebleven en je raad het al… horloge weg… Eenmaal bij het hotel ben ik nog een keer terug gereden naar het terrein. Hier rond gezocht, gevraagd of er nog gevonden spullen waren ingeleverd maar helaas. Ook na het opruimen het weekend kreeg ik maandag een berichtje dat er helaas niks gevonden was… Nu op naar het volgende weekend iets dichterbij huis namelijk de Spartan Race in Zandvoort!