
Strong Viking run 5/10 (Hills edition 19km)
Vandaag een keertje dichtbij huis. Spaarnwoude gaat het decor worden voor deze dag. Voor de eerste keer gaan we een Hills editie doen. De berichten op Facebook beloven ons dat het een van de zwaarste Strong Viking run is. Vol goede moed rijden we dus vroeg richting Spaarnwoude.
Bij het oprijden van het parkeerterrein zien we het nieuwe obstakel (Tree hug) aan de kant van de staan en ziet er erg leuk uit. Ook de Fjord Drop staat gereed en is klaar voor ons.

We gaan door de registratie tent nemen ons bandje in ontvangst en gaan het terrein op. Hier is meteen de eerste Red Bull challenge te zien. Vandaag kun je je namelijk kwalificeren voor de Red Bull 400. Dit is de meest extreme en steilste wereldwijde 400 m-opwaartse sprint. Bij deze kwalificatie welke over twee onderdelen verdeeld is kunnen de snelste 25 mannen en 25 vrouwen zich plaatsen voor de NK in Zwitserland. Ziet er gaaf uit maar daarover later meer. Eerst even omkleden en klaar maken voor de start.
Bij de start worden we weer goed opgewarmd door Cynthia en dan mogen we los het parcours op. Na een paar honderd meter staat de eerste beproeving al op ons te wachten. De eerste kwalificatie voor de Red Bull 400 is een met rotsen bedekte beklimming via de trap naar beneden en weer via de rotsen omhoog. Weer naar beneden de gewoonlijke Dragon Ropes. Daarna mochten we de Crawl up doen. Oftewel tegen een redelijk steile heuvel naar boven kruipen. Onderdeel wat ik steeds leuker begin te vinden is de Throw the Hammer. Dit alleen omdat hij nu al drie keer achter elkaar in een keer goed gaat! Carry a Viking was ook erg leuk. Iemand achter ons probeerde ons in te halen. Een klein sprintje met me vriendin op me rug en helaas lukte het ze niet om ons in te halen. Op naar het nieuwe onderdeel zoals al aangegeven de Three hug. Super leuk een boom omhelzen en dan vasthouden tot je aan de overkant bent om de bel te luiden. Hierna was het even je adem in houden want alle auto’s die aankwamen veroorzaakten zoveel stof. Gelukkig toen we over de loop brug waren was dat gelukkig over. Op naar de volgende onderdelen. Na Carry the Shield kregen we de tweede kwalificatie ronde van de Red Bull 400. Hier moesten we ik schat zo een 200m de berg op rennen. Helaas was ik bij beidde onderdelen niet snel genoeg om mezelf te kwalificeren om mee te gaan naar Zwitserland. Volgende keer beter.
Nu op naar de modder. De Mud mountain, Mud Crawl en de Mud Trenches achter elkaar. Gelukkig kon je zelf daarna afspoelen bij de Flying Ragnar. Jammer dat je daarna weer door de Cave Crawl mocht en dus weer helemaal onder zat. Vervolgens een nieuw onderdeel. De Blatand. Helaas was deze volgens andere niet geplaatst vanwege het slechte weer. Dus werd het een onderdeel waarbij ze over het water een touw van rond de 20m hadden gespannen en we naar de overkant mochten klimmen. Hier waren alleen niet genoeg touwen waardoor er best wat oponthoud was. Zelf vond ik het erg goed gaan…. eenmaal aan de overkant kijk ik naar beneden of ik er was. Ik was op het randje dus kon wel los laten. Jammer dat het daar wat glad was en ik dus achterover alsnog het water in duikelde. Storm the Castle ging dit keer niet heel goed. Had niet genoeg grip om mezelf erop te hijzen. Gelukkig stonden er boven wat gasten die me even een handje hebben geholpen! Het eerste rondje zat erop. Op naar de volgende…

Het werd nu wat zwaarder. De Viking Hills waren pittig, maar denk dat het volgende onderdeel mentaal toch wel het zwaarste was. Buiten was het inmiddels in de zon rond de 17 graden toen we SnowPlanet in mochten. Via een kleine opening aan de zijkant kwamen we SnowPlanet binnen. Hier mochten we door een tunnel van sneeuw. Daarna nog de halve helling oprennen weer en weer naar beneden. Dit was echt zo ontzettend koud. Buiten aangekomen voelde ik me armen en me benen niet meer. Het volgende nieuwe onderdeel de Jarn Fynf waarbij je via wat beweegbare onderdelen naar de overkant moest proberen te komen. Een van de onderdelen welke ik altijd een beetje moeite mee heb als ik er boven op sta, is de Fjord Drop. Zo een lancering het water in gaat toch elke keer weer sneller als ik dacht. Ook dit keer weer met een mooie afsprong het overleefd. De Water Cage had ik ook nog nooit gedaan. In een bak met water waar je net aan je hoofd een beetje boven water kan houden en boven je hoofd een hek zit waardoor je jezelf naar de andere kant kan slepen. Dus lekker nat mochten we met de kettingen om ons nek weer een helling op. Degene die zeggen dat we in Nederland geen heuvels hebben moet echt een keer mee doen met de Hills Edition in Spaarnwoude. Het tweede rondje zat er ook weer op het laatste rondje is in aan tocht wat ook meestal de zwaarste is.
Met als tweede obstakel de Atlas Stones. Wat een kick krijg je hier toch altijd van als die bal erover is. Beginnend met een bal van 40kg, de tweede is 50kg en als laatste is de bal 60kg. De zwaarste onderdelen waren toch wel de Viking Hill Climb en de Thor’s Oddysey. Waar we een paar keer de heuvel op mochten met als laatste nog een keer met een zak stenen op je schouders. Ben je weer benenden mochten we nog een keer naar boven toe. Nu hadden we gelukkig alle heuvels weer gehad en mochten we terug naar de finish locatie. We moesten nog wel even twee nieuwe obstakels overwinnen. De Moving Pegboard en de Ice Axe. Als laatste en mooiste onderdeel is natuurlijk de Walhalla steps. Het moment dat je de finish bereikt. Dat het zwaar was werd wel duidelijk aan onze tijd. Waar we de vorige editie in 3 uur en 20 minuten deden hadden we er nu precies 4 uur voor nodig. De hills waren verslagen en ons 5e bandje is binnen.
Nu op naar Duitsland (Frankfurt) voor onze 6e en tevens onze gouden medaille! Oorah!