War Race : Battle of Arnhem – 1st edition

War Race : Battle of Arnhem – 1st edition

28 september 2020 Uit Door Sander Tuinhof

Het is woensdag 23 september als bij mij de berichtjes binnen komen, Strong Viking annuleert hun evenement. Ook van Spartan komt een mailtje het Spartan weekeinde Zandvoort wordt verplaatst naar 2021. Een mailtje uit Engeland dat ook daar het Spartan weekeinde niet door gaat. In mijn achterhoofd had ik nog een obstakel run staan. De War race kwam voor de eerste editie naar Nederland. Helaas kon ik de eerste editie in België er niet bij zijn dus dan maar snel inschrijven voor deze editie welke aankomende zaterdag al is.

Maar wat is de War race dan? Even een quote van hun site (War race):

De wereld die we vandaag kennen, was niet altijd dezelfde. We leven in vrede dankzij de offers van vele anderen voor ons. Voor sommigen zijn de daden van al die dappere vrouwen en mannen slechts een deel van de geschiedenis.
Voor sommigen is het onmogelijk om te vergeten, ze blijven voor altijd in hun geheugen hangen. Maar voor ons is het een MISSIE om ervoor te zorgen dat het gevoel in leven wordt gehouden.
War-Race is niet zomaar een hindernisbaan, het is zoveel meer dan dat! Onze aanpak is om sport te combineren met cultuur. Onze obstakels zullen je niet alleen fysiek, maar ook mentaal en cultureel challengen. Wie zegt dat sport en cultuur niet samengaan? Wie zegt dat we moeten herdenken in stilte? We gaan een stap verder en zorgen ervoor dat je deelneemt met 1 zin in je hoofd: RACE TO HONOR!

Zaterdag lekker vroeg op! Het beloofde een mooie dag te worden. Zonnetje scheen het was niet al te warm dus op vanuit Amsterdam ander half uur rijden naar Arnhem. Hier aangekomen bij Strand Zuid op een groot terrein stonden een paar leger tenten en stonden een heleboel obstakels. Het was een minder groot evenement dan ik gedacht had. Niet zoals Strong Viking of Mudmasters maar kleinschaliger. Hierdoor waren dus de 1,5 m makkelijk aan te houden. Het leuke van deze race is dat er van te voren niks bekend gemaakt wordt. Geen route, geen obstakels. Het is aan de start staan en zie maar waar het schip strand. Nog een leuk element is dat je een alle soldaten (zoals hun de deelnemers noemen) een tactisch vest (ongeveer twee kg) en een rugzak dragen om deel te nemen aan de race. Mocht je een obstakel dan niet halen gaat er een kilo extra in de rugzak. Interessant en super uitdagend. Nadat ik het vest opgehaald had en door me vriendin vakkundig ingesnoerd was. Werd het tijd voor de start.

Tijdens de start wave stonden we met ongeveer 30 mensen in het startvak. 1,5 meter uit elkaar. Voor we van start gingen was er eerst een minuut stilte voor Kate ter Horst. Ook zouden we tijdens de run langs haar huis gaan om daar een minuut in stilte te hangen (dead hanging) om haar te eren. Na de start hadden we meteen de eerste obstakels te pakken. Vier muren die overwonnen mochten worden. Stukje verder een balk welke we over moesten. Under and over tussen de balken door. Even met een balk op je schouder een rondje lopen, het touw inklimmen en daarna weer lopen. Heel stuk door de polder allemaal onverhard. Onderweg nog een leuk obstakel welke onder andere door het vest best lastig te nemen was. Omdat het vest je een stuk dikker maakt, kwam je met moeite onder het obstakel door. Op naar de John Frostbrug welke we over mochten. Stuk door Arnhem heen naar het huis van Kate ter Horst. Ze stelde haar woning beschikbaar als hulpverleningspost tijdens de septemberdagen van 1944. In 8 dagen tijd hielp ze met verzorgen van zo een 250 gewonde soldaten. Zie hier voor het verfilmde verhaal. Onderweg zijn er trouwens geen drankposten. In het vest vind je voor je begint een flesje drinken en wat eten. Hierdoor kun je eten en drinken wanneer je wilt. Mocht je dus extra water mee willen kun je dat gewoon in je vest kwijt. Super handig!


Na weer terug te komen over de John Frostbrug was het de beurt aan de obstakels. Het mooie van deze obstakel run is dat ze niet zoals Mudmasters en Strong Viking graven om obstakels neer te kunnen zetten maar de natuur laten zoals het is. Het wordt er niet minder zwaar om. Zo waren de laatste kilometers dus een en al obstakels wat het dus extra zwaar maakte. Des te meer voldoening was er bij de finish!

Foto’s zeggen meer dan woorden hier een aantal foto’s van de obstakels gemaakt door Sportograf:

Nadat je het vest weer ingeleverd had, kreeg je een dog tag medaille, 3 verschillende pins (klaproos, slag om Arnhem en de witte klaproos), een paspoort met stempel dat je de race gelopen hebt, een spel kaarten, een T-shirt en nog wat drinken en eten.

Ik vond dit een hele leuke obstakel race en ben heel benieuwd hoe deze in de Ardennen is dus op naar 17 januari!